24 april 2013

Magnum schepijs: gewoon lekker chocoladeijs, maar géén Magnum



Aanvankelijk werkte de advertentie in Allerhande verwarrend: Wat is dit? Een ‘iced cappuccino’ van Magnum?


De website was duidelijker: Het is schepijs in een beker.


Unilever baant met de introductie van dit Magnum schepijs een weg voor het Magnum merk van voornamelijk buitenshuis- en individuele consumptie naar ook binnenshuis en in een sociale setting.

De 450ml bekers (“pints” noemt Unilever ze zelf, alhoewel minder dan de Amerikaans (473ml) of Engelse pint (568ml)) kosten een bescheiden 3,79 EUR. Daarmee neemt het een slimme positie in tussen het duurdere Ben & Jerry’s en het goedkopere Hertog (beiden óók Unilever) en concurreert het bij Albert Heijn rechtstreeks met de luxe AH huismerk ijsbekers.

Een logische introductie dus. Succes gegarandeerd, lijkt me zo. En als het tóch uit de schappen zou verdwijnen, dan is dit waarschijnlijk niet om tegenvallende verkopen, maar om het volgende:

Wat doet dit met het Magnum merk?

Magnum heeft toch een zekere ‘status aparte’: vol roomijs met een dikke knapperige laag chocolade.

Dat dikke en knapperige is bij Magnum schepijs echter ver te zoeken. De verpakking belooft nog enigszins aarzelend, met kleine letters en onjuist spatiegebruik (www.spatiegebruik.nl) een “hart van chocolade saus, romig chocolade ijs en krakende Magnum chocolade”, maar na het openen van de beker blijken dit minuscuul kleine korreltjes te zijn.

Een detail misschien, maar voor de échte Magnum-liefhebber een groot gemis. Hét onderscheidende element ontbreekt. Zónder dikke knapperige chocolade is dit schepijs géén Magnum schepijs, en wordt de Magnum reputatie geschaad.

Een kleine receptwijziging, met flinke brokken écht krakende chocolade, is dus wenselijk! 

15 april 2013

Hero Kokoswater


Sinds een tijdje in de supermarkt en momenteel prominent op de website www.hero.nl van het vernieuwde Hero: Kokoswater, verkrijgbaar in twee varianten, in combinatie met ananas óf met druif en limoen.












Wat moeten we daar nu van denken?  Het schijnt “ultiem dorstlessend” te zijn en volgens de “productenzoeker” op de website concurreert het met Hero’s eigen “Gewoon Water”: een frisse dorstlesser.

Hero biedt ons dus de keuze tussen de ultieme én de frisse dorstlesser. Dat vraagt om een vergelijking!

Om te beginnen bevat “Gewoon Water” (uiteraard mét toegevoegd fruitsap) slechts 14 Calorieën per 100 ml tegenover het dubbele bij Kokoswater. Dit is voornamelijk toe te schrijven aan de in het sap (inclusief het kokoswater, want kokoswater is kokossap) aanwezige suiker.

Voor dat beetje meer suiker betalen we vervolgens 2,29 EUR per 460ml, ruim 2½ keer zoveel als de 1,69 EUR die we bij Albert Heijn voor de 900ml variant “Gewoon Water” betalen.

Óf is het verschil méér dan dat beetje extra suiker? Misschien is er wel een gezondheidsvoordeel? Je zou het haast denken…  De claims “dorstlessend” (website) en “een drankje dat goed is voor de vochtbalans” (tv-reclame) kunnen volgens de wettelijke definities inderdaad als gezondheidsclaims worden geïnterpreteerd. Wie durft hiervan melding te maken bij de NVWA?

Vochtbalans dus. De website (“een prima alternatief voor sportdrank”) en de beelden uit de tv-reclame zetten Kokoswater ook nadrukkelijk neer als een natuurlijke sportdrank. Rechtvaardigt dát dan de absurd hoge prijs? Nee. Het gerenommeerde Extran kost minder dan de helft.

Conclusie: Hero lijkt te gokken op de goedgelovige, naïeve, bereidwillige en prijs-onbewuste consument, die aangetrokken wordt door het natuurlijke, misschien het exotische, misschien het “nieuwe” en/of het ogenschijnlijk gezonde karakter van Kokoswater, én de niche-markt van sporters, die “puur natuur” verkiezen bóven effectiviteit.

Dus, voor iedereen die Kokoswater tóch eens wil proeven: Snel naar de winkel, want dit lijkt zo’n typisch gevalletje te worden van OP=OP…

09 april 2013

Welkom

Al jaren volg ik uit professionele en persoonlijke interesse nauwgezet food-innovaties, productintroducties en communicatie rondom levensmiddelen in binnen- en buitenland. Vaak zie ik dan producten en concepten voorbij komen waarvan ik vrees dat ze gedoemd zijn te mislukken, waarvan ik vind dat ze béter hadden gekund, en af en toe zo één, waarvan ik denk "Wauw, da's geniaal!"

Maar heb ik gelijk? 

Met deze blog neem ik de proef op de som. Ik ga de komende tijd nieuwe food-producten recenseren en probeer daarmee te voorspellen of ze succesvol zullen zijn of juist niet, en vooral: waarom.

Ik ben benieuwd!